Obrona Wybrzeża 1939 r.

Kłosek

Przez 19 dni żołnierze Lądowej Obrony Wybrzeża dzielnie opierali się siłom niemieckim. Pomimo ogromnej przewagi wojsk Wehrmachtu, zarówno w sprzęcie, jak i w ludziach, potrafili trzymać w szachu 207 DP oraz zgrupowanie gen. Eberhardta. Wpływ na to miało kilka czynników. Pierwszym z nich była postawa dowódcy LOW płk. Stanisława Dąbka. Jego charyzma, poświęcenie i oddanie sprawie przekładała się bezpośrednio na postawę jego podwładnych. Kolejnym czynnikiem był sposób rozegrania walki. Płk Stanisław Dąbek rozmieścił swoje oddziały doskonale wykorzystując warunki terenowe. Nie rozmieścił ich na obszarze Kępy, tylko wyszedł poza nią. Zmusiło to przeciwnika do wcześniejszego rozwinięcia się i zaangażowania do walki od razu dużych sił. Wpłynęło to bezpośrednio na tempo niemieckiego natarcia. Także stosowanie obrony aktywnej pozwoliło na dezorganizację natarcia przeciwnika. Kontrataki wykonywane już od najniższego szczebla i od pierwszych dni wojny skutecznie spowalniały działania niemieckie. Działania oddziałów LOW pokazały jak dużą wagę przywiązywano do rozpoznania sił przeciwnika, kierunków jego podejścia oraz zamiaru działania. Pozwalało to na wykorzystanie oddziałów, które nie były zaangażowane w walce na zagrożonych kierunkach. Pozwalało także na wykorzystanie tych oddziałów do organizowania kontrataków. Także ludność cywilna niezwykle pomogła przy obronie. Jej pomoc przy rozbudowie inżynieryjnej była nieoceniona, organizowanie oddziałów ochotniczych pokazała jak wielka była chęć walki z agresorem.

19 września 2010 roku przypadła 71 rocznica zakończenia walk w obronie polskiego Wybrzeża.
Tego dnia padły ostatnie strzały na Kępie Oksywskiej.
Z tej okazji członkowie naszego Stowarzyszenia odpalili symboliczne znicze na kilku grobach znajdujących się na cmentarzu w Gdyni Redłowie.